मुंबईत सकाळचे सात वाजले आहेत, जिथे अराजकाचा राजा आहे. पण हॉर्न वाजवणाऱ्या सिंफनीमध्ये माया आणि रवी या दोन मैत्रिणी चहास्टँडच्या बेंचवर बसून मसाला चहाची चुस्की घेतात आणि गोंधळात बुडतात. माया ही धडाकेबाज तरुण कलाकार तिच्या फोनकडे बघत असते, अश्रू अनावर होतात. रवी हा शांत आयटी माणूस त्याच्या आधीच खचलेल्या केसांमधून हात फिरवतो.
थरथरत्या आवाजात माया म्हणते "ते पुन्हा नाकारले जाते, रवी! तो सगळा ओव्हरटाईम, ती सगळी स्केचेस... मी काय चुकीचं करतोय?"
रवी निःश्वास टाकून म्हणतो, "घाम गाळू नकोस माया. कला कठीण आहे. पण अहो, निदान तुम्ही तरी प्रयत्न करत आहात. मी? मी या क्युबिकल फार्ममध्ये शेंगदाणे बनवत अडकलो आहे आणि माझे बँक खाते कंटाळलेल्या पांडासारखे जांभई घेत आहे."
पैसा। महान भारतीय समतुल्य, महान भारतीय दुभाजकदेखील. आपण त्याचा पाठलाग करतो, त्याची तळमळ करतो, घाबरतो. पण ते आपल्याला क्वचितच समजतं. आम्ही उंदरांच्या शर्यतीत अडकलो आहोत, रिकाम्या धावत, विचार करत आहोत
- एवढेच आहे का? पैशांचा पाठलाग करणे म्हणजे निव्वळ निरर्थक ट्रेडमिल आहे का?
- पुरेसे नसल्याच्या भीतीतून आपण कसे मुक्त होऊ शकतो?
- आणि, आपण आपला पैसा इतर मार्गांऐवजी आपल्यासाठी कसा कार्यान्वित करू शकतो?
मित्रांनो, जर हे प्रश्न तुमच्या चहापिणाऱ्या आत्म्यात घुमत असतील तर आणखी एक समोसा घ्या, कारण आज आपण मॉर्गन हाऊसलच्या 'द सायकॉलॉजी ऑफ मनी' या पुस्तकाच्या शहाणपणात डुबकी मारत आहोत. मित्रांनो, थांबा, कारण मालकाकडून निष्ठावान नोकराकडे पैसे कसे वळवायचे हे आपण शिकणार आहोत.
धडा १: ग्रेट इंडियन उंदीर शर्यत की परिप्रेक्ष्य नावाचा चहाचा ब्रेक?
आर्ट रिजेक्ट ब्लूजमध्ये अडकलेली माया आठवते का? बरं, मॉर्गन हाऊसलने तिच्या आत्म्यासाठी चहा घेतला आहे. मित्रांनो, उंदरांची शर्यत ही एक मिथक आहे. होय, तुम्ही बरोबर ऐकले आहे! रजनीकांत जसे वाईट लोकांचा पाठलाग करतात, तसे आपण आर्थिक यशाचा पाठलाग करतो, हे विसरून जातो की पाठपुरावा हा एक सापळा असू शकतो.
हाऊसल याला "वेल्थ थर्मोस्टॅट" म्हणतात. आपण विशिष्ट तापमानावर सेट केलेले हीटर म्हणून आपल्या बँक खात्याची कल्पना करा. आपण ते कितीही कठोर पणे क्रॅंक केले तरीही, एकदा ते त्या बिंदूवर पोहोचले की आपण इंधन घालणे थांबवतो. संपत्तीच्या बाबतीतही तेच आहे. आपण जास्त पगार, मोठी घरं, महागड्या गाड्यांचा पाठलाग करतो, पण ती "थर्मोस्टॅट सेटिंग" लपून राहते आणि आपल्या आनंदासाठी "पुरेसं" काय आहे हे ठरवते.
रवी आठवतोय, क्युबिकल पांडा? स्वातंत्र्य विकत घेईल असा विचार करून तो मोठ्या पगाराचा पाठलाग करतो. पण हाऊसल म्हणतो, **स्वातंत्र्य म्हणजे जास्त पैसे नव्हेत, तर कमी भीती असते.** नोकरी जाण्याची भीती, बिले न परवडण्याची भीती, मागे पडण्याची भीती. जोपर्यंत आपण त्या भीतीवर विजय मिळवत नाही, तोपर्यंत तो थर्मोस्टॅट कमी राहतो आणि आपल्याला मृगजळाचा पाठलाग करण्यास भाग पाडतो.
मग आपण मोकळे कसे होणार? बरं मित्रांनो, हा चहाचा ब्रेक सोपा आहे. आपला दृष्टीकोन बदला. आपल्याकडे काय आहे यावर लक्ष केंद्रित करा, आपल्याकडे काय कमतरता आहे यावर लक्ष केंद्रित करा. डोक्यावरचं छप्पर, हातातला चहा, शेजारचा मित्र (रवीकडे डोळा मारणं) याचं कौतुक करा. हे छोटे आनंद, जोपासले जातात, आपले अंतर्गत थर्मोस्टेट वाढवू शकतात, ज्यामुळे आपल्याला कोणत्याही पेचेकपेक्षा श्रीमंत वाटू शकते.
आणि माया? हाऊसलच्या शहाणपणामुळे तिला तिच्या कलेकडे पैसे कमावण्याचे यंत्र म्हणून नव्हे, तर एक पॅशन म्हणून पाहण्यास मदत झाली, जी गोष्ट तिला सांगण्याची गरज होती. दडपण कमी झालं, आनंद परत आला, आणि अंदाज घ्या काय? नकार अडथळे नव्हे, तर पायरी टाकल्यासारखे वाटू लागले. मित्रांनो, लक्षात ठेवा, पैशांचा पाठलाग केल्याने आपण धावत राहू शकता, परंतु आपल्या पॅशनचा पाठलाग केल्याने आपण अनपेक्षित खजिन्याकडे जाऊ शकता.
धडा २: चहा रिकामा होण्याची भीती? आर्थिक शांततेसाठी अनपेक्षित रेसिपी
रवी आठवतोय, बँक खातं पांडा? मुंबई मान्सूनआर्द्रतेसारखी भीती त्याला चिकटून आहे. पुरेसे नसल्याची भीती, भविष्यात चहाचा ग्लास कायमचा रिकामा राहण्याची भीती. पण मित्रांनो, भीती ही एखाद्या पेस्की घरगुती माशीसारखी आहे - ती दूर सारून जाते आणि ती पुन्हा जोरजोरात वाजते.
मॉर्गन हाऊसलची आर्थिक शांततेसाठी एक वेगळी रेसिपी आहे. प्रत्येक रुपयाची साठेबाजी करायची नाही, तर जोखीम समजून घ्यायची आहे. आपल्याला गुंतवणुकीची भीती वाटते कारण आपण सर्वकाही गमावण्याची कल्पना करतो, जोखीम आणि बक्षीस चहा आणि समोशासारखे आहेत हे विसरून जातो - अविभाज्य. आपली जीभ जळण्याची संधी मिळाल्याशिवाय आपण मसालेदार चांगुलपणा घेऊ शकत नाही.
हाऊसल याला "लॉटरी मानसिकता" म्हणतात. आपण संपत्तीला मोठी जिंकणे म्हणून चित्रित करतो, हे विसरतो की ती बर्याचदा हळूहळू, वीट-विटांनी, संयम आणि स्मार्ट निवडीद्वारे बांधली जाते. आपण मळत असलेल्या चपातींसारख्या आपल्या पैशांचा विचार करा, उठू द्या आणि मंद आचेवर शिजवा. यासाठी वेळ, काही चाचणी आणि त्रुटी लागतात, परंतु शेवटी, आपल्याकडे आपल्या आर्थिक भविष्याचे पोषण करण्यासाठी एक स्टॅक तयार आहे.
मग ही भीती कशी हाताळायची? प्रथम, जोखीम खेळाचा नैसर्गिक भाग म्हणून स्वीकारा. आपण आपल्या चहामध्ये वेगवेगळे मसाले घालता त्याप्रमाणे आपल्या गुंतवणुकीत विविधता घाला - एक स्टॉक्स, चिमूटभर रोखे, रिअल इस्टेटची फवारणी. अशा प्रकारे एक मसाला जळला तरी बाकीचा चव समृद्ध ठेवतो.
दुसरं, दीर्घ खेळावर लक्ष केंद्रित करा. आपल्या क्रशच्या उत्तरासाठी आपण आपले व्हॉट्सअॅप तपासत असताना प्रत्येक मिनिटाला आपला पोर्टफोलिओ ट्रॅक करू नका. आपली गुंतवणूक चांगल्या चहासारखी उकळू द्या आणि विश्वास ठेवा की कालांतराने, संयम आणि स्मार्ट निवडीसह, ते काहीतरी स्वादिष्ट बनतील.
रवी आठवतोय का? हाऊसलच्या शहाणपणामुळे त्याला आपली भीती मित्र म्हणून नव्हे तर शत्रू म्हणून पहायला मिळाली. त्याने छोटी गुंतवणूक सुरू केली, मास्टर शेफप्रमाणे वैविध्य आणले आणि लांब पल्ल्याच्या प्रवासावर लक्ष केंद्रित केले. भीती नाहीशी झाली नाही, पण ती उकळणारी भीती नव्हे, तर एक व्यवस्थापनीय उकळता येण्याजोगी उकळी बनली. आणि अंदाज लावा काय? त्याचा चहाचा ग्लास थोडा भरलेला वाटू लागला, आयुष्याच्या साहसाच्या दुसर् या फेरीसाठी तयार झाला.
धडा ३: रुपी सेवक ते मनी मास्टर : नाण्याची अनपेक्षित उलथापालथ
पैशाच्या गूढतेशी झगडणारे आमचे चहापिणारे मित्र माया आणि रवी आठवतात का? बरं, मॉर्गन हाऊसलकडे त्यांच्यासाठी शेवटचा मसाला युक्त शहाणपणाचा बॉम्ब आहे - पैशांवर टेबल फिरवा! त्याचा सेवक, मित्र होणं बंद करा आणि त्याचा मालक व्हा.
बॉलीवूडच्या मसाला कथानकातील सोन्याची मूर्ती असल्याप्रमाणे आपण पैशाचा पाठलाग करतो, हे विसरून जातो की हे केवळ एक साधन आहे, इच्छा देणारा जादूचा जिन्न दिवा आहे (जर आपण ते योग्य प्रकारे चोळले तर). हाउसल याला "मनी मशीन" म्हणतात. आपल्या उत्पन्नाची आणि गुंतवणुकीची कल्पना करा की आपण तयार केलेल्या कॉन्ट्राप्टिशनमध्ये कोग आणि गिअर्स म्हणून करा. ते काय बनवते ते तुम्हीच ठरवा - स्वातंत्र्य, अनुभव, आर्थिक सुरक्षितता, मायेसाठी चहास्टँडचे साम्राज्य!
परंतु येथे पकड आहे: मशीन तेव्हाच कार्य करते जेव्हा आपण त्याचे यांत्रिकी समजून घ्याल. रवीने पगार मोजल्यासारखं प्रत्येक रुपयावर हट्ट करणं म्हणजे गिअर्स चोळण्यासारखं आहे - यामुळे सगळं चव्हाट्यावर येतं. त्याऐवजी, ते सेट अप करण्यास शिका, ज्ञानाने तेल लावा आणि ते सुरळीत चालू द्या.
हाउसल तीन सोनेरी कोग सुचवते:
- संयम : रातोरात श्रीमंतीची अपेक्षा ठेवू नका. आपण आपल्या पोळीच्या पिठात तूप घालता त्याप्रमाणे आपले उत्पादन पुन्हा गुंतवून आपल्या मशीनला गाऊ द्या. वेळ आणि चक्रवाढ व्याज हे आपले गुप्त मसाले आहेत.
- ऑटोमेशन: आवर्ती गुंतवणूक, ऑटो-पेमेंट्स आणि फायनान्शियल डॅशबोर्ड सारख्या प्रणाली सेट करा. हे ऑटोपायलटवर चालण्यासाठी आपले पैसे मशीन प्रोग्राम करण्यासारखे आहे, आपल्याला आपल्या चहाभिजलेल्या स्वप्नांचा पाठलाग करण्यास मोकळे करते.
- "का" वर लक्ष केंद्रित करा: आपल्याला आपल्यासाठी काय करण्यासाठी पैसे हवे आहेत? बॉलीवूडच्या हिरोप्रमाणे जगाचा प्रवास करा? वंचित मुलांसाठी शाळा बांधायची का? आपला हेतू परिभाषित करा, आणि आपले पैसे मशीन आपल्या इच्छांशी त्याची जादू संरेखित करून जीवनात येईल.
माया आणि रवी आठवतात का? हाऊसलच्या शहाणपणामुळे त्यांना पटकथा उलटण्यास मदत झाली. मायेने आपल्या कलेची कमाई हुशारीने गुंतवली, आपल्या आवडीचा पाठपुरावा करत असताना मशिन हुंकारू दिले. रवीने आपली आर्थिक स्थिती स्वयंचलित केली आणि त्याला त्याच्या प्रवासाची स्वप्ने पूर्ण करण्यास मोकळे केले. ते त्यांच्या पैशाच्या यंत्रांचे नोकर नव्हे तर मालक बनले.
मित्रांनो, "द सायकॉलॉजी ऑफ मनी" हे नुसतं पुस्तक नाही, तर चहा-मसालेदार वेकअप कॉल आहे. आपण पैशाच्या चक्रव्यूहातून मुक्त होऊ शकतो, आपल्या भीतीवर विजय मिळवू शकतो आणि आपल्या रुपयाच्या पाठलागाचे उद्दिष्टपूर्ण जीवनात रूपांतर करू शकतो. तर, आपला चहा, आपली आवड पकडा आणि आपण स्वतःचे मनी मशीन तयार करूया!
कमेंटमध्ये सांगा, आजच्या मसाला-शहाणपणाच्या बॉम्बमधून तुमची सर्वात मोठी गोष्ट काय होती? भविष्यातील व्हिडिओमध्ये आपण आम्हाला उघड करू इच्छित असलेल्या काही पैशाच्या मिथकांकडे आहे का? आणि अहो, जर आपण या आर्थिक साहसाचा आनंद घेत असाल तर ते सबस्क्राइब बटण फोडून "DY Books" मध्ये सामील व्हा ! आमच्याकडे आणखी कथा तयार केल्या आहेत आणि सामायिक करण्यास तयार आहेत. पुढच्या वेळेपर्यंत, आपल्या स्वप्नांचा पाठलाग करत रहा आणि लक्षात ठेवा, पैशामुळे जग फिरू शकते, परंतु चहा मुळे हे सर्व सफर होण्यासारखे बनते!
_
Tags:
Key Lessons